یکی خصوصیت‌های اهل بیت وحی و به ویژه ماجرای حسینی علیه‌السلام در نسبت آن با ماجرای کشتی نجات نوح پیامبر علیه‌السلام میباشد.
یک کدام از راهکارهای ادراکِ نسبتِ ماجرای قیام حسینی با ماجرا نوح پیامبر، مسجد غدیر باباعلی ارشاد مشهد به کار گیری از آیه‌ها قرآن میباشد. آفریدگار در آیۀ37 سورۀ هود بعد از آنکه بزرگان فامیل قصدی برای اصلاح هم اکنون خویش نداشتند و شدت آزار خویش بر رسول زمان را شدت دادند، امر به ایجاد کرد کشتی بخشید و فرمود «وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا وَ لا تُخاطِبْنی فِی الَّذینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُون»؛ یعنی پیش دیده ما و [ مبتنی بر ] وحى‌مان کشتى را بساز و با اینجانب درباره کسانى که ستم کردهاند، صحبت مگو که یقیناً آنها غرق شدنى می باشند.
بر طبق ظواهر این آیه دست کم سه نکته قابل برداشت میباشد:
نخستین اینکه تشکیل داد کشتی پیش دیده آفریدگار و مبنی بر وحی شکل گرفت.
دوم اینکه مخاطبان نوح رسول ظالمان خویشان بودند که مبنی بر اسلوب آیه ها پیشین، آدرس مسجد غدیر باباعلی ارشاد مشهد یک قبیله را در بر می‌گرفت. آنها بارها فرستاده مجال خویش را ارعاب به قتل می‌کردند.
سوم اینکه پروردگار وعده غرق شدن و نابودی خاندان را به پیامبرش اعطا کرد.
تکان امام حسین علیه‌السلام نیز پیش دیده پروردگار و طبق وحی و مشیت معبود شکل گرفت؛ به این دلیل رزرو مسجد غدیر باباعلی ارشاد مشهد که از یک سو اهل بیت فرمودند ما مشیت‌الله و مجرایِ خداییّ آفریدگار در دانا هستیم و از سایر سو نبی آفریدگار صلی الله علیه و آله بارها در طی حیاتشان به قیام اباعبدالله اشاره داشتند و خویش امام نیز در زمان کاروان رؤیاهای صادقانه‌ای درباره دستور جد بزرگوارشان به قیام مشاهده کردند؛ به عنوان مثال آنکه امام حسین در جواب به سؤال محمد حنفیه که پرسید پس چه گردیده‌است با این عجله رهسپارى، فرمود «أَتاخیر رَسُولُ اللّهِ بَعْدَ ما فارَقْتُکَ، فَقالَ: یا این که حُسَیْنُ اُخْرُجْ فَإِنَّ اللّهَ قَدْ شاءَ اَنْ یَراکَ قَتیلا»؛ شماره تلفن مسجد غدیر باباعلی ارشاد مشهد (هنگامى که از تو مستقل شدم، فرستاده الله را در خواب دیدم، به اینجانب فرمود: اى حسین، رهسپار (عراق) شو، معبود مى‌خواهد تورا کشته ببیند.»
نکتۀ آن گاه اینکه امام حسین علیه‌السلام همانند نوح رسول در وقتی قیام کرد که اکثریت فامیل در جرگۀ ظالمین قرار داشتند و بزرگان خویشاوندان نیز تعدادی جايگاه امام را ترساندن به قتل کرده بودند، آرم به اینکه حضرت هنگامی در شب آدینه، سوم شعبان وارد مکه شد، هنگام ورود این آیه را قرائت کرد «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنِی سَواءَ السَّبِیلِ؛ هنگامى که (موسى ع به جهت واهمه از کشته شدن) به طرف مَآئین دقت کرد و به آنجا رسید، اعلام کرد آرزومندم خداى متعال منرا به رویکرد راست هدایت فرماید.» (قصص 22) قصه از این قرار بود که موسای پیامبر طبق نشانه‌ها قبلی، برای نجات یک شیعه از دست فرعونیان، آن شخص را به قتل رساند؛ مردی از طرف داران موسای رسول سرویس آن حضرت رسید و اعلام کرد «احاطه و سران [ فرعونى ] درباره تو مشورت کردن مىنمایند که تورا نابود نمایند؛ [ از این شهر ] خارج برو یقیناً اینجانب از خیرخواهان تو هستم.» (قصص 20) در اینگونه قوانینی خدا فرمود « پس موسى ترسان و نگران در حالى که [ رویدادها تلخى را ] انتظار مىکشید از شهر خارج رفت، [ در آن حالا ] اعلام کرد: اى معبود اینجانب منرا از این عموم ظالم نجات بده؛ فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ». (قصص 21) آن گاه به‌سوی مدین تکان کرد. پس مراد امام حسین از ذکر این آیه، ترس از قتل به وسیله سران ظالم خویشاوندان بود؛ ولی این واهمه به جهت آن بود که مأموریتی که آفریدگار بر دوش وی گذارده بود، روی زمین نماند؛ لذا طبق مشیت خدا به‌سوی مکه و از آنجا به کربلا جنبش کرد.
امامزاده باتقوا و ماجرای نذرنمک